Een stille helikopter

Mijn zoon is een stille jongen. Vriendelijk, rustig en verlegen neemt hij niet vaak uit zichzelf het woord. Maar soms zegt hij plotseling iets dat mij versteld doet staan.

Hij was een jaar of zeven. Ik was manager in die tijd, werkte lange dagen en had juist die dag mijn mamadag. Maar ik werd gebeld, er was een urgente vergadering ingevoegd, of ik alsjeblieft aanwezig kon zijn. Goed, zei ik, als jullie het OK vinden dat ik mijn zoon meeneem. Hij is rustig, dus we zullen niet veel last van hem hebben, ik neem wel wat speelgoed mee, voegde ik eraan toe.

Mijn collega’s gingen akkoord en zo kwam het dat mijn zoon stil in een hoekje van de vergaderzaal zat te spelen. Het was een heftige vergadering. We waren met een man of 14. We waren al dik een half uur verhit aan het discussiëren, toen mijn hart plotseling in mijn keel sprong. Want mijn zoon riep met zijn kinderstem ineens galmend door de ruimte: STOP!!!

Ik schrok me echt helemaal kapot, dit waren belangrijke mensen en wat zouden zij wel niet denken nu? Iedereen stopte met praten. Het werd ijzig stil. En toen sprak mijn zoon de legendarische woorden:

Jullie praten allemaal door elkaar, zo kunnen jullie elkaar niet horen.

Waarna hij weer rustig omdraaide en verder ging spelen met zijn autootjes.

We keken elkaar allemaal aan. En na een paar lange seconden begonnen we te knikken. Ja, zei iedereen zachtjes, hij heeft gelijk. Een paar van ons begonnen te lachen. Ik haalde opgelucht adem. En de vergadering verliep daarna een stuk vriendelijker en bovendien effectiever.

De moraal van dit waargebeurde verhaal? Niet dat voorzitterskwaliteiten er al op jonge leeftijd inzitten. Of dat het goed is om je kinderen mee naar werk te nemen (alhoewel ik daar nog weleens een lans voor zou willen breken). Nee, wat ik zo mooi vind aan dit verhaal, is dat het iets laat zien dat we allemaal kennen, maar waar we vaak snel voorbijlopen.

Het geeft zo mooi weer dat moment van bewustwording. Mijn zoon maakte ons bewust van wat we zelf niet in de gaten hadden. Hij was ons helicopterview. We werden er stil van, omdat het waar was. We werden stil, omdat onze hersenradertjes even moesten herschikken. Onze kwartjes vielen.

Bewustwording is een superbelangrijke stap in veranderprocessen. Het is ook de reden waarom we vaak zo’n moeite hebben met verandering, zoals dat gezegd wordt. Want als je wilt veranderen, maar je hebt het nieuwe bewustzijn dat daarbij hoort nog niet, is het onmogelijk om in de nieuwe richting te bewegen. Het is alsof je tegen een trein duwt die het andere spoor op moet. Maar als de wissel niet goed ligt, zal de trein nooit dat nieuwe spoor kunnen nemen.

Jij hebt ook zo’n helikoptertje in jezelf. Iedereen heeft dat. Je kunt daar vaker in gaan zitten dan je misschien denkt. En je kunt jezelf ook uitdagen om eens een andere route dan normaal te nemen met dat helikoptertje. Dat is leuk!

Laat je me weten wat je allemaal tegenkomt op je nieuwe route?

Liefs!

Laura

PS: als je wilt, kan ik je helpen om dat bewustzijn te versnellen. Neem hieronder contact met me op voor een kennismakingsgesprek om te weten wat er mogelijk is!