Acht dingen die ik had willen weten toen ik depressief was

Jezelf depressief voelen, dat is echt een rotgevoel. Als je jezelf weleens depressief hebt gevoeld, of nog steeds voelt, dan weet je dat. Misschien voel je je al een tijdje down. Misschien huil je veel, of juist helemaal niet meer. Misschien lig je dagen op bed, kom je tot helemaal niks. Snauw je iedereen van je af, of reageer je niet als iemand iets vraagt. Heb je zelfs misschien wel gedachten over uit het leven stappen. En dan is daar ineens dat besef: ik ben depressief.

Ik ben daar ook geweest. Lang geleden gelukkig. Maar ik kan me een beetje voorstellen hoe het voor jou is. Omdat ik me zelf ook een tijd zo depressief als een deur heb gevoeld.

Ik ken jouw verhaal niet. En ik kan jouw depressieve gevoelens niet wegtoveren. Maar ik kan voor je op een rijtje zetten wat mij zou hebben geholpen toen. Dus ik hoop dat het jou ook helpt. Als je besluit verder te lezen, wil ik je vragen om de hele tekst tot het einde te lezen. Hier komt ie:

1. Er is niets mis met jou

            Dat voelt vast niet zo, als ik dit zeg. Want jij hebt waarschijnlijk gedachten waarin je jezelf afvraagt hoe het komt dat jij je zo voelt en anderen niet. En je hebt gelijk: de meeste mensen voelen zich niet depressief. Gelukkig maar. Maar daar ben jij niet mee geholpen. Dat versterkt misschien alleen maar jouw gevoel van eenzaamheid. Het gevoel dat je de enige bent die zich zo kut voelt. Het gevoel dat anderen jou niet begrijpen. Maar dat jij je onbegrepen voelt, is juist een teken dat er niets mis met je is. Dat jij je rot voelt, of misschien helemaal niks meer voelt, is juist een teken dat er niks mis met jou is. Jij hebt je aangepast aan de omstandigheden in jouw leven. Dat heb je gedaan op de manier die voor jou het beste was. Maar er was voor jou geen beste manier. Er bestond geen uitweg uit jouw situatie. Jij had geen mogelijkheid om je beter te voelen. Je was afhankelijk van anderen. Die jou niet zagen, niet begrepen, niet van jou hielden of jou niet belangrijk genoeg vonden. Dat lag niet aan jou. Met jou was en is niks mis. Maar, dat brengt mij bij het tweede punt:

2. Jouw situatie is of was hopeloos

           Grote kans dat jij al vanaf jongere leeftijd in een situatie bent geweest waarin er voor jou geen uitweg was om je beter te voelen. Je deed enorm je best. Je hebt van alles geprobeerd. Misschien ben je boos geweest. Misschien ben je juist voor iedereen gaan zorgen. Misschien ben je weggekropen zodat niemand je meer zou zien. Maar er was geen uitweg. Jouw emotionele situatie was hopeloos. Waarom ik dat weet, is omdat depressief voelen altijd samengaat met een gevoel van hopeloosheid. Ik zal het uitleggen:

3. Jij hebt enorm veel levenslust

 Dit klinkt echt gek. Want iedereen weet dat er een risico op zelfdoding ontstaat bij mensen die zich depressief voelen. En gedachten over uit het leven stappen, dat bewijst toch dat er geen levenslust is? Als jij je depressief voelt, heb je, hoe gek dat ook klinkt, juist heel veel levenslust. Maar die levenslust van jou, die is de nek omgedraaid. In elke richting die jij op wilde bewegen, werd je tegengehouden. Je bent een gekooide vogel in een veel te kleine kooi. En een vogel die zo klem zit, zal uiteindelijk stoppen met bewegen. Zal zich zo gevangen voelen. Zal zich zo hopeloos voelen, dat zelfdoding soms de enige uitweg lijkt. Denken over zelfdoding is op zo’n moment een teken van initiatief nemen, van slim zijn, van oplossingen bedenken. Want de situatie ís hopeloos.

4. Jij denkt veel na

Let op, ik spoor niemand aan om uit het leven te stappen! Ik wil je alleen laten zien waarom mensen hierover nadenken. Waarom jij hier misschien wel over na hebt gedacht. Of nog steeds nadenkt. Jouw oplossing ligt niet in nadenken. Met nadenken blijf je jezelf gekooid, opgesloten voelen. Maar nadenken kan jij als de beste. Want in jouw hoofd ben jij altijd bezig geweest met het analyseren van jouw situatie. Hoe kan jij hier iets aan veranderen? Waar liggen jouw mogelijkheden? En als jij je depressief voelt, dan komt dat omdat je tot de conclusie bent gekomen dat er geen uitweg is. Met nadenken heb je jezelf niet gered en dat ga je met nadenken ook niet doen. Nadenken is voor jou een way of life geworden. Die niet werkt. Sorry als ik het zo bot zeg. Maar dat is de realiteit. Grote kans dat je dit zelf ook al bedacht hebt. Dus wat werkt er wel?

5. Jij bent niet depressief. Jij lijdt aan een depressie.

            Eerst leg ik je nog graag dit wezenlijke verschil uit. Zoals ik hierboven al schreef, is er niets mis met jou. Op het moment dat jij over jezelf, of anderen over jou zeggen dat je depressief bent, ligt er een levensgroot risico op de loer. Het risico dat jij je gaat identificeren met jouw depressie. Het risico dat jij jezelf niet meer los gaat zien van jouw depressie. Daarmee zal jouw depressie nog allesoverheersender worden in jouw leven. Terwijl jij jouw depressie niet bent. Jij was in de ongelukkige omstandigheden die geleid hebben tot jouw depressieve gevoelens. En depressieve gedachten. Een depressie bestaat voornamelijk uit depressieve gedachten. Daarmee blijf jij jezelf gevangenhouden in jouw kooi. En omdat die kooi soms alleen nog maar is wat jij kent, voelt het, bizar, als een veilige plek. De hopeloze gedachten die jij hebt, houden jou vast op de plek die je kent. Maar jij bent jouw gedachten niet. Jij bent die ziel die vol goede moed aan dit leven begon. Die mens die onbevangen op deze aarde stapte om zoveel ervaringen op te doen. Om zoveel liefde te geven. Om anderen te helpen. Om te genieten van alle prachtige dingen en mensen om jou heen. Jij bent die ondernemende, nieuwsgierige mens die beperkt werd in jouw zoektocht. Jij bent die ziel die gekwetst werd, geen ruimte voelde om zichzelf te zijn. De ziel die zich niet goed genoeg voelde. Die hunkerde naar armen om zich heen als die niet beschikbaar waren. Die niet gezien werd als je het het hardste nodig had. Zo werd jouw kooitje steeds kleiner en kleiner. En kun je alleen nog naar buiten kijken en zien wat jij niet hebt, wat jij niet voelt. De zon op jouw gezicht. Misschien zelfs dat je, als je je ernstig depressief voelt, nog wel momenten kent die fijn zijn. Maar waarin je jezelf niet meer toestaat dat te voelen. Omdat je weet hoe tijdelijk het is. En omdat je weet dat je weer terug zult vallen in jouw kooi. Maar lieverd, ik hoop dat ik je een sprankje hoop kan geven.

6. Om te beginnen: jouw situatie is tijdelijk

            Hoe klein of onzichtbaar ook, alles op aarde is aan verandering onderhevig. Het is belangrijk dit te beseffen. Want het is een van de dingen die jou troost kan bieden. Troost is waar je naar op zoek wilt gaan. Als je in de gelukkige omstandigheden bent dat er lieve mensen om je heen zijn: vraag of je een arm om je heen mag. Dat hoeft niet fysiek te zijn (het zou kunnen dat dat al te moeilijk voor je is), maar dat werkt wel het beste. En als je die arm om je heen hebt gevonden, voel dan hoe troostvol die arm is. Stem af op de troost die je voelt. Je hoeft niks te zeggen. Alleen te zíjn. En te voelen. Als een fysieke arm om jou heen niet lukt, zoek dan bijvoorbeeld muziek op die jou troost biedt. Of ga tegen een boom zitten die jou veilig voelt. Zoek veiligheid op.

7. Ook voor jou is er een uitweg

Jouw uitweg uit depressieve gevoelens is voelen. Ook dat klinkt gek misschien. Maar besef wat ik hierboven al schreef: een depressie bestaat vooral uit gedachten. Sta jezelf toe om te voelen wat je voelt. Geef je over aan jouw gevoelens. En doe dat zonder jouw gedachten de overhand te geven. Zodra je jouw eigen gevoelens gaat beoordelen, laat die gedachten dan weer los. Oordelen zijn altijd gedachten. Blijf focussen op jouw gevoelens. Nodig ze uit. En geef je eraan over.

In het begin zal dat zeer ongemakkelijk kunnen zijn. Durf het maar. Het zal pijn doen. Voel die maar. Dat mag. Dat kan geen kwaad. Huil de longen uit je lijf. Schreeuw alles uit wat je voelt. En voel daarna wat er gebeurd is. Voel! Zet jouw gedachten voorlopig even op de tweede plek. Geef jouw gedachten minder ruimte, zet je gevoelens even op nummer één. Als je dit een tijdje doet, zal je ontdekken dat er wat licht ontstaat. Wat ruimte ontstaat. Je zult op een gegeven moment opluchting voelen. Dat is de richting die je uit wilt gaan. Als er licht en ruimte ontstaat in jouw gevoelens, dan geef je jezelf onbewust het signaal: ik mag er zijn. Ik doe ertoe. Voel hoe er langzaam veranderingen ontstaan binnen jouzelf. Hoe jouw gekwetste ziel weer zon mag voelen.

8. Zoek goede hulp

            Sta jezelf toe met iemand te delen hoe jij je voelt. Jij hoeft het niet alleen op te lossen. Jij hoeft het niet alleen te dragen. Het proces om uit een depressie te komen kan lang en pijnlijk zijn. Dus zoek iemand om dit mee te delen. Maar ik wil je nog een paar belangrijke handvatten geven voor als je hulp zoekt:

• Jou treft geen schuld over hoe jij je voelt! Dus als iemand jou het gevoel geeft, dat het aan jouzelf ligt, ga die persoon dan uit de weg. Jij hebt altijd je best gedaan.

• Hoe goedbedoeld ook, deze zinnen verraden dat iemand zich niet genoeg in jou inleeft:

• -had je dit niet eerder kunnen zeggen?
• -maar je bent altijd zo gesloten/verlegen/introvert, het komt ook omdat je dat zelf niet hebt laten merken hoor
• -je komt altijd zo blij over, dit kan toch niet?
• -het komt mij nu niet uit/mijn tijd is nu op, kom later maar terug

• Kies iemand uit die in staat is om echt naar jou te luisteren. Iemand die jou een veilig gevoel geeft. Emotionele veiligheid is superbelangrijk.

Je kunt ook contact met mij opnemen. In de sessies die je bij mij doet, ga je diep naar binnen. Ik begeleid je in jouw helingsproces. Op een veilige manier onderzoeken wij samen jouw trauma en brengen we verlichting aan. Deze sessies zijn geen kattepis. Maar ze geven je wat jij nodig hebt. De meeste mensen die bij mij komen, ervaren na vier tot tien sessies enorme opluchting. Hun leven is daarna veel draaglijker. Als je echt klaar bent met jouw eigen verdriet/eenzaamheid/shit, als de tijd gekomen is om weer echte diepe verbinding met jezelf en anderen te ervaren, kijk dan wat ik voor je kan betekenen.

Voor nu, dikke knuffel en liefs!

Laura